Tanzania, hoog op onze bucketlist; check! – Reisverslag Tanzania

Reisverslag van John Pieterse.

Als je na een comfortabele, maar altijd te lange, vlucht eindelijk landt op Kilimanjaro International Airport en je je meldt bij de douane weet je meteen dat je in Afrika bent. De beambten zitten ieder in hun eigen glazen hokje belangrijkheid uit te stralen. Formulier, vraag, antwoord, stempel, volgende hokje. Formulier met stempel, vingerafdruk, volgende hokje. Meteen valt het Westerse gevoel voor efficiëntie van je af, Niks LEAN of Six Sigma; gewoon Afrika. Formulier, geld, je mag naar binnen.  We zijn in Tanzania dat wat safari’s betreft héél hoog op onze bucketlist staat!

Tarangire National park

Na een goede nacht slapen en heerlijk douchen is onze eerste bestemming Tarangire National Park. Dit is het zesde park van Tanzania, na Ruaha, Selous, Serengeti, Mikumi en Katavi (gaan we ook nog heen trouwens) en ligt op circa drie uur rijden van Arusha. Hier zijn vooral veel olifanten, maar ook veel gnoe’s, zebra’s, buffels, impala’s en gazellen. En vanwege al dat lekkers natuurlijk ook leeuwen en luipaarden. We verblijven in Kuro Tarangire en overnachten in een comfortabel ingerichte tent. Een perfect kamp. Aan de rivier. Ver weg van de dagjesmensen in het noordelijke deel van het park.

Serengeti

Onderweg naar de Serengeti zijn we nog even gestopt bij de Ngorongoro krater. Je kunt hier beslist langer blijven dan wij hebben gedaan, want het is een spektakel van jewelste. Wij moesten echter keuzes maken en konden –helaas- niet te lang blijven. Op de rand van de krater staat een nieuw kamp, Entamanu, dat we bezocht hebben en dat we van harte kunnen aanbevelen. Wat een magnifique uitzicht heb je hier!

Wat een geluk! Onderweg van zuid naar noord in de Serengeti merken we dat de migratie al op gang gekomen is.

Planet Earth en Richard Attenborough ten spijt is het zelf ter plaatse meemaken van de migratie iets dat ons vervulde met groot ontzag. Miljoenen, en nog eens miljoenen gnoe’s grazen op de vlakten. Zover je kunt kijken zie je hun staarten wapperen, en zie je ze galopperen en af en toe een schermutseling om elkaars harem af te pakken. Daartussen staan, doodgemoedereerd, groepjes zebra’s te grazen die zich niets van al dat gedoe lijken aan te trekken. We lunchten in het veld midden tussen de gnoe’s en zo af en toe kwam een gnoe ons een beetje dommig aanstaren. Ik vind ze wel aandoenlijk eigenlijk, in al hun lelijkheid. We zijn op weg naar het noorden van de Serengeti en hebben de hele dag wildebeesten en zebra’s gezien. De gnoe’s migreren op een nogal wanordelijke manier, maar zebra’s lopen keurig in een rijtje achter elkaar aan. En af en toe is er dan ineens een MasaÏ die zijn kudde hoedt op een grasloos stukje rots, zo lijkt het. Een prachtig gezicht zo’n felrode mantel in het verder groene en steenkleurige landschap. In de Serengeti hebben we gelogeerd in het Serengeti Safari Camp en in Lamai Serengeti, die net als de kampen in Tarangire en de Ngonrongoro Crater door Nomad Tanzania worden gerund. In het Serengeti Safari Camp hadden we tijdens het diner overigens een bijna surrealistische ervaring. Er klonk wat geruis en daar, in het schijnsel van de olielampen, liep ineens een kudde zebra’s stapvoets langs de mess-tent. Als ik mijn arm had uitgestoken had ik ze kunnen aanraken.

Stil en diep onder de indruk zaten we daar aan tafel en pas toen ze allemaal voorbij waren durfden we weer adem te halen.

Katavi

We waren erg benieuwd naar Katavi. We wisten dat er niet veel toeristen komen en wilden met eigen ogen zien of dat terecht was. Onbekend maakt onbemind. Uit eigen ervaring kunnen we zeggen dat het volkomen onterecht is dat hier zo weinig mensen komen. Maar wèl prettig eigenlijk. Hier geen overdaad aan Landrovers, maar wel een overdaad aan wild: Olifanten, giraffen, leeuwen, heel veel leeuwen zelfs, en zelfs luipaarden, die hier veel minder schuw lijken dan in andere gebieden. En natuurlijk nijlpaarden, krokodillen, vliegende en zwemmende vogels. We waren doodmoe aan het einde van de dag van zoveel indrukken en keken reikhalzend uit naar de borrel, het diner en ons supercomfortabele bed. We zijn te gast in Chada Katavi en hebben hier ook één nacht in de bush gekampeerd. Fly-camping noemt men dat in Afrika. Dat is echt een aanrader. Alhoewel je in Tanzania in de parken bijna altijd in tenten overnacht voelt dat toch anders dan volkomen in het wild in een vierkant tentje slapen dat alleen maar uit flinterdun muskietengaas bestaat. De geluiden, de geuren en de sterren maken het tot een onvergetelijke ervaring. En hélemaal niet eng, zoals menigeen denkt.

Mahale Mountains & Lake Tanganyika

We vliegen naar de airstrip van Mahale en worden met een op een dhow lijkend schip naar ons bush-resort gebracht. We varen een klein uurtje over Lake Tanganyika dat kristalhelder is en groot, héél groot. Als we aan land gaan blijken we te zijn aangeland in het paradijs op aarde. Een perfect wit strand en kalme golfjes die doen denken aan zeer luxe resorts elders op de wereld. We logeren in wat we gerust een strandvilla kunnen noemen. Het is geheel van hout gemaakt en de voorgevel is helemaal open, zodat je elk moment van de dag kunt genieten van het uitzicht op het strand en het meer. We gaan hier onder zeer deskundige leiding de chimpansees bekijken. We moeten ons aan strenge regels houden en dat is niet voor niets. Een aantal jaren geleden is de populatie hier bijna uitgestorven door een simpel griepvirusje. De wandelingen door de bush alleen al zijn de moeite waard. Wel fijn dat ik stevige schoenen heb meegenomen. De gidsen kennen alle chimps bij naam en weten ook precies welke plaats ze in de rangorde innemen. En wie chagrijnig is, of brutaal. ’s Avonds worden we erop uitgestuurd om de borrelhap te vangen; van onze vangst wordt heerlijke ceviche en sashimi gemaakt. En ik kijk nog ’s om me heen; in het schijnsel van de olielampen zijn we allemaal perfect en dadelijk wacht ons weer een heerlijk diner en delen we verhalen en anekdotes. We are lucky bastards!